فرافکنی برای گریز از پاسخگویی در مقابل ناتوانیهای دولت سیزدهم
به گزارش سیاسی، روزنامه دولتی ایران نوشت: امروز با تعدادی از جریان های سیاسی در کشور روبه رو هستیم که به هر بهانه ای و با روش های مزورانه بدنبال این هستند که خدمات خالصانه به مردم را پنهان یا سانسور کنند یا با اغتشاش رسانه ای، تصویری غیرواقعی به مردم القا نمایند.
این جریان مرموز سیاسی به شدت عصبانی است که چرا دولتی توانسته به انجماد برجامی، ترک فعل در عرصه مسکن و شهرسازی، قطع رابطه با همسایگان، رشد اقتصادی صفر درصدی، اشرافی گری مزمن، پدیده بی مسئولیتی دولت و بامداد جمعه های پرکابوس و... پایان دهد.
جالب اینجاست که با جریانی سیاسی روبه رو هستیم که اگر در قدرت باشد همیشه پز اپوزیسیونی می گیرد و بجای عمل به وعده ها و پاسخ به مطالبات مردم و افکار عمومی، با فرافکنی ژست طلبکارانه نیز می گیرد و با داد و قال و هیاهو در نهایت ناکارآمدی خودرا پای این می گذارد که نگذاشتند من کار کنم! و ندا سر می دهند که آزادی نیست و مشکلات تقصیر نظارت استصوابی است.
حال اگر این جریان سیاسی پرمدعا در قدرت نباشد به لطایف الحیل روی می آورد تا تصویری سیاه از جامعه بسازد، آدرس های غلط به افکار عمومی می دهد و مثل همیشه بجای کمی انصاف و اخلاق، طلبکار هم هست و نسخه های عجیب و غریب هم می پیچد!
سناریوهای فریبکارانه و عملیات روانی این جریان سیاسی وقتی انتخابات را می بازد و به تبع آن در قدرت نیست؛ یک سناریوی چندمرحله ای است: ابتدا مثل سال 88 می کوشند بگویند تقلب شده! در مرحله بعد تلاش می کنند بگویند انتخابات مهندسی شده بوده! بعد به مرحله ای می رسند که رأی مردم را با عینک حزبی و قبیلگی به رأی خوب و بد تقسیم می کنند، وقتی هم خدمات یک دولت پرکار و حاضر در میدان و صحنه را می بینند، می گویند رییس جمهور باید استعفا دهد! در تازه ترین اتفاق، یکی از رسانه های این جریان سیاسی پرمدعا، این ادعای واهی را به پیش کشیده که اساساً الان چیزی به نام دولت به مفهوم مرسوم آن هم نداریم!
بله! دولتی که امریکا را فعال مایشاء نداند، اقتصاد را به اما و اگر تله های مذاکراتی گره نزند، سیاست همسایگی را احیا کند، عضویت در شانگهای را نهایی کند و در گام بعدی بریکس را پیگیری کند، نظم نوین منطقه ای به نفع ایران و مقاومت بوجود آورد، بجای خوابیدن بامداد جمعه، به شهرها و استانها سفر کند و پروژه های بزرگ آب و برق و سازندگی را اجرائی کند و بجای بالانشینی، در بین مردم باشد و صدای آنها را بشنود و رانت زراندوزان را قطع کند؛ دولت به مفهوم مرسوم جریان غربگرا نیست!
مشکل جریان سیاسی یاد شده به نسبت مسأله «فکری و معرفتی» با حوزه «حکمرانی و سیاست ورزی» باز می گردد که انگاره های مادی و لیبرالی را دنبال می کند و وقتی دست خودرا خالی می بیند به عملیات روانی و رسانه ای روی می آورد.
23302
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب