نشان فداكاری به شهیدان منفردنیاكی، آبشناسان، سلیمی و ظهیرنژاد تعلق گرفت
سیاسی: برابر تصویب «شورای عالی نشان ها»، نشان فداکاری به شهید سرلشکر «مسعود منفرد نیاکی»، شهید سرلشکر «حسن آبشناسان»، مرحوم سرلشکر «محمد سلیمی» و مرحوم سرلشکر «قاسمعلی ظهیرنژاد» تعلق گرفت.
به گزارش روز یکشنبه ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی ارتش، برابر تصویب «شورای عالی نشان ها» در ارتش، به پاس فرماندهی و مدیریت جهادی شهدای والامقام و مفاخر ارتش جمهوری اسلامی ایران در صحنه ها و برهه های سرنوشت ساز دوران پیروزی انقلاب تا عملیات های مختلف دفاع مقدس و ایثار و بذل جان در اعتلای ایران سربلند اسلامی، نشان فداکاری به شهید سرلشکر «مسعود منفرد نیاکی»، شهید سرلشکر «حسن آبشناسان»، مرحوم سرلشکر «محمد سلیمی» و مرحوم سرلشکر «قاسمعلی ظهیرنژاد» مردان بی ادعایی که سرسختانه در خط مقدم دفاع از استقلال، تمامیت ارضی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایستادند تعلق گرفت.
روایت شیفتگی و شهادت شهید سرلشکر مسعود منفردنیاکی «پیر میدان های نبرد»
«این سربازانی که الان در مصاف با دشمن بعثی هستند همگی فرزندان من هستند و وظیفه دارم که در کنار آنها باشم. همراه آنها بجنگم. دشمن را ناکام کنم و پیروزی را برای اسلام و مردم فداکار خود به ارمغان بیاورم.» این جملات که با یک دنیا خلوص ادا شده اند، کلماتی هستند که شهید سرافراز ارتش اسلام امیر سرلشکر مسعود منفر دنیاکی به هنگام درگذشت فرزندش که با آغاز عملیات بیت المقدس مصادف شده بود و در پاسخ به همسر خود بیان کرده است.
آن شهید با احساس مسئولیت نسبت به وظیفه خطیر خویش و به رغم اندوه سنگین خود و غم جانکاه مرگ دختر جوان و عزیزش و در مقابل اصرار اطرافیان از او برای ترک منطقه و حضور در مراسم خاکسپاری و تدفین می افزاید: «آن فرزندم کسانی را دارد که در کنارش باشند ولی من نمی توانم در این بحبوحه جنگ، فرزندان سرباز خویش را تنها بگذارم.»
شهید سرلشکر مسعود منفردنیاکی در سال ۱۳۰۸ در شهرستان «آمل» متولد شد. در سال ۱۳۳۱ وارد دانشکده افسری شد و بعد از طی دوره سه ساله دانشکده به درجه ستوان دومی نائل و با انتخاب رسته زرهی به خدمت مشغول شد. وی در طول خدمت در سمت های مختلف فرماندهی در یگان های رزمی به انجام وظیفه پرداخت.
در سال ۱۳۵۵ به درجه سرهنگی نائل شد. وی در جریان انقلاب شکوهمند اسلامی همچون بدنه مؤمن و خدمتگزار ارتش به دریای بیکران ملت پیوست و بعد از پیروزی انقلاب به شکرانه استقرار نظام اسلامی، خویش را وقف دفاع از انقلاب نو پای اسلامی کرد. نیاکی به پاس فداکاری و خدمات پرارزش خود در سال ۱۳۵۹ به سمت فرماندهی لشکر ۸۸ زرهی زاهدان و در سال ۱۳۶۰ به سمت فرمانده لشکر ۹۲ زرهی اهواز انتخاب شد و در این مسئولیت ها و در همه میدان های دفاع از میهن اسلامی در مقابل دشمنان انجام وظیفه کرد.
حضور مداوم شهید نیاکی در خط مقدم جبهه و مسئولیت شناسی عمیق از خصوصیت های بارزش بود. او با حضور پدرانه در کنار افسران، درجه داران و سربازان به آنها روحیه می داد. کارنامه وی در دوران دفاع مقدس مشحون از افتخارات و قهرمانی ها است.
وی در مسئولیت های فرماندهی، در عملیات های بزرگ طریق القدس، فتح المبین، بیت المقدس، والفجر مقدماتی، والفجر یک و رمضان حضور داشته و در سمت فرماندهی لشکر ۹۲ زرهی خوزستان و فرمانده قرارگاه فتح ارتش بارها به قلب دشمن تاخت و شکست های سنگینی بر پیکر دشمن وارد آورد. این شهید والامقام نقش ویژه ای در به اسارت گرفتن هزاران نیروی بعثی داشت و همواره نام وی در دل دوستان، امیدواری و در دل دشمنان ترس به همراه داشت.
شهید سرلشکر مسعود منفردنیاکی به واسطه لیاقت و شجاعت وافر خود طی حکمی از جانب شهید سپهبد «صیاد شیرازی» به جانشینی فرمانده نیروی زمینی ارتش در جنوب انتخاب شد و در طراحی عملیات های بزرگ رزمی در آن منطقه نقش مؤثری ایفا کرد. در سال ۱۳۶۳ با کوله باری از تجربیات گرانبها بعنوان جانشین اداره عملیات ستاد مشترک ارتش منصوب و آماده ایفای مسئولیت های سنگین و جدید دیگری شد.
این شهید معظم در تاریخ ۱۳۶۴/۵/۶ بعنوان ناظر آموزش در رزمایش لشگر ۵۸ تکاور ذوالفقار که در شرایط واقعی جنگی اجرا شد شرکت کرد و بعد از ۳۳ سال خدمت پرافتخار سربازی، در میدان آموزش و تمرین نظامی به درجه رفیع شهادت نائل شد.
در بخشی از وصیت نامه این شهید والامقام آمده است؛ «... اگر زمانی در حین خدمتم جانم را از دست دادم و قرار شد که ارتش مرا به خاک سپارد، هرکجا برای ارتش ارزان و راحتتر بود دفن کند...»
شهید سرلشکر حسن آبشناسان «شیر صحرا»؛ از قهرمانی در اسکاتلند تا پیروزی در دشت عباس/ بنیانگذار آموزش های چریکی در سپاه پاسداران
شهید سرلشکر حسن آبشناسان در سال ۱۳۳۶ به دانشکده افسری راه پیدا کرد. وی بعد از طی دوره های نظامی بعنوان نیروی زبده تکاور در یگان های تکاوری ارتش مشغول به فعالیت شد. علاقه و پشتکار او به نظامی گری سبب شد تا در سال ۱۳۵۵ با درجه سرهنگ دومی رئیس کمیته تکاور و استاد تکاوری مرکز پیاده شیراز شود.
با آغاز تجاوز ارتش رژیم بعثی عراق به میهن اسلامی در مناطق عملیاتی حضور یافت و در اولین روزهای جنگ خویش را به قرارگاه مقدم جنوب معرفی نمود و همراه با همرزمان جان بر کف به مقابله با دشمن بعثی پرداخت.
آبشناسان در محورهای مختلف خوزستان، عشایر منطقه دشت عباس و چگری را مسلح کرد و به جوانان آنها آموزش های لازم نظامی داد. او همراه سایر نیروهای مردمی به جنگ نامنظم در دشت عباس دامن زد.
در نخستین روزهای حضور در میدان های نبرد حق ضد باطل، همراه بسیجیان عشایر که به آنان آموزش نظامی داده بود، با تیم های ۱۰ نفره به واحدهای ارتش متجاوز حمله کرد و ضمن کشتن ۱۰ نظامی عراقی و انهدام برخی از تجهیزات آنها هفت نفر از نیروهای متجاوز را به اسارت در آورد که نخستین گروه از اسرای عراقی جنگ تحمیلی به شمار می آیند.
این فرمانده دلاور همچون سایر فرماندهان متعهد در سال ۱۳۶۰ مورد مهری بنی صدر رئیس جمهوری وقت قرار گرفت، تا اینکه بعد از فرار بنی صدر از ایران در سال ۱۳۶۲ به فرماندهی قرارگاه حمزه سید الشهدا(ع) در غرب کشور انتخاب|شد. آنگاه با همکاری شهید محمد بروجردی و شهید ناصر کاظمی و شهید کاوه به سازماندهی نیروهای مشترک ارتش و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همت گماشت و در کنار سایر دلاور مردان ارتش و سپاه با تلاش شبانه روزی از هرگونه تردد و فعالیت نیروهای ضدانقلاب در کردستان جلوگیری کردند.
با تلاش خستگی ناپذیر شهید حسن آبشناسان و شهدای یاد شده و جمعی دیگر از رزمندگان سلحشور اسلام، محور سردشت- پیرانشهر در سال ۱۳۶۲ از لوث وجود عناصر ضدانقلاب پاکسازی و بازگشایی شد. امام خمینی(ره) به دنبال این پیروزی درخشان پیام تبریک و تشویقی برای فرماندهی قرارگاه حمزه سید الشهدا (ع) و سایر رزمندگان این قرارگاه ارسال فرمودند.
در ۱۳۶۳ بر پایه دستور رسمی قرارگاه رمضان، فراهم نمودن آموزش جنگ های چریکی سپاه پاسداران به شهید آبشناسان واگذار شد. با پذیرفتن این مسئولیت، شیوه های جنگ چریکی را به نیروهای سپاهی، بسیجی و همرزمان دیگرش آموزش می داد و شاگردان بسیاری در این حوزه پرورش داد که همه آنها در میدان پیکار، سرافرازی های بسیاری را به ارمغان آوردند.
آن موقع که صدام خیلی شهرها را موشک باران می کرد، شهید حسن آبشناسان نامه ای به او نوشت: «اگر صدام حسین ژنرال است و فنون نظامی را خوب می داند و نظریه پرداز جنگی است، پس به سادگی می تواند در دشت عباس با من و دوستان جنگ آورم ملاقات کند و با هر روشی که می پسندد، بجنگد؛ نه این که با بمب افکن های اهدایی شوروی محله های مسکونی و بی دفاع را بمباران کند و مردم را به خاک و خون بکشد.»
در جواب نامه شهید آبشناسان، صدام، ژنرال قادر عبدالحمید را با گروه ویژه اش به دشت عباس فرستاد تا عبدالحمید به حسن یک جنگ تخصصی را نشان بدهد. سال ها قبل در اسکاتلند، حسن، عبدالحمید و گروهش را در مسابقه کوهنوردی ارتش های منتخب جهان دیده بود. آنجا گروه او اول شد و عراقی ها هفتم شدند. حالا در میدان جنگ حقیقی، شهید حسن آبشناسان باردیگر مقابل ژنرال قادر عبدالحمید قرار گرفت و پس از یک درگیری طولانی، لشکرش را شکست داد و خودش را اسیر کرد.
شهید امیر سرلشکر حسن آبشناسان مصداق زیبایی از زاهد شب و شیر روز بود. البته این فرمانده شجاع به علت کارهای دلیرانه و نبوغ نظامی اش در بین همرزمان و فرماندهان به «شیر صحرا» مشهور شد.
حسن آبشناسان در هشتم مهرماه ۱۳۶۴، در حالیکه فرماندهی لشکر ۲۳ نوهد (نیروی ویژه هوابرد) و قرارگاه شمال غرب ارتش را به عهده داشت، در حین عملیات قادر، در منطقه سرسول کلاشین شمال عراق و در صورتی که در خط مقدم و همراه یکی از گردان های عمل کننده حضور داشت، بر اثر برخورد ترکش خمپاره شربت شیرین شهادت را نوشید.
مهرماه سال ۶۴، چهار روز پس از عاشورا خبر شهادت حسن آبشناسان از رادیو عراق پخش گردید و یگان های دشمن بعثی از شهادت آن فرمانده رشید به شادی و سرور پرداختند.
مرحوم سرلشکر محمد سلیمی فرمانده سختکوش، ولایی و نامدار
مرحوم سرلشکر محمد سلیمی در سال ۱۳۱۶ در یک خانواده مذهبی در شهر مقدس مشهد به دنیا آمد و در سال ۱۳۳۶ وارد دانشکده افسری شد.
وی پس از طی دوره فرماندهی و ستاد در سال ۱۳۵۷ در شغل استاد دروس فرماندهی و ستاد جنگ های نامنظم انتخاب شد.
سرلشکر سلیمی از تاریخ ۳/۵/۱۳۵۸ به وزارت دفاع مأمور و در تاریخ ۱/۳/۱۳۵۹ به سمت دبیر شورایعالی امنیت ملی انتخاب شد.
اوایل شروع جنگ تحمیلی، امیر سرلشکر سلیمی در معیت فرماندهی معظم کل قوا(مدظلله العالی) برای بازدید به جبهه ها می رفت و از نزدیک اوضاع جبهه ها را بررسی و دستورات و هماهنگی های لازم را صادر می کرد. در همان ایام بود که امیر سرلشکر سلیمی در سازماندهی جنگ های نامنظم شهید چمران شرکت می کرد و بعنوان رئیس ستاد جنگ های نامنظم انتخاب شد. با حضور وی، سازماندهی وجذب افسران در ستاد جنگ های نامنظم قوت گرفت.
امیر سرلشکر محمد سلیمی در تاریخ ۱۳۶۰/۸/۱۱ بعنوان وزیر دفاع موفق به دریافت رای اعتماد از مجلس شورای اسلامی شد و در اوج جنگ تحمیلی با درایت و همت مضاعف تا تاریخ ۱۳/۰۸/۱۳۶۳ مسئولیت خطیر وزارت دفاع را بر عهده داشت. سرلشکر سلیمی در شرایط سخت که استکبار جهانی کشور ما را تحریم اقتصادی و نظامی کرده بود وزیر دفاع شد. موفقیت های عملیات های سال ۶۰ تا ۶۲ مرهون مدیریت، تدبیر و بالابردن تولید کارخانجات دفاعی و تأمین تجهیزات نظامی یگان های نیروهای مسلح در سراسر جبهه های دفاع مقدس بود.
این امیر فقید ارتش اسلام سپس تا سال ۱۳۶۸ و تا دریافت درجه سرتیپی بعنوان مشاور نظامی و بازرس ویژه ریاست جمهوری و رئیس شورایعالی دفاع و در ادامه مشاور نظامی فرماندهی معظم کل قوا انجام وظیفه کرد. وی از سال ۱۳۷۸ بعنوان رئیس گروه مشاورین نظامی فرماندهی معظم کل قوا(مدظله العالی) مشغول انجام خدمت شد.
در تاریخ ۱۳۷۹/۳/۱ با دریافت درجه سرلشکری با حکم فرمانده معظم کل قوا امام خامنه ای (مدظله العالی) بعنوان فرماندهی کل ارتش جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد و تا تاریخ ۱۰/۱۱/۱۳۹۴ که به رحمت ایزدی پیوست بعنوان مشاور ویژه فرماندهی معظم کل قوا(مدظله العالی) صادقانه و مخلصانه خدمت کرد.
مرحوم امیر سرلشکر محمد سلیمی در طول خدمت، در کلیه مسئولیت هایی که بر عهده داشت با سعه صدر و بیشتر از توان خود و با دلسوزی، وظایف محوله را به نحو مطلوب در جهت تحقق اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران و ولایت فقیه به انجام رساند و ارتباط قوی با سلسله مراتب خود، سازمان ها، ارگان ها و نهادها داشت. این فرمانده فقید ضمن حساسیت به حفظ بیت المال و قایل بودن به رعایت شئونات اخلاقی و نظامی، فردی ولایت مدار و دارای دانش و بینش عمیق و ریشه دار دینی بود و به اقامه نمازهای پرشکوه جماعت و اعتلای معنویت در ارتش اهتمام ویژه داشت.
بهره مندی وی از آیات کلام وحی و روایات ائمه معصومین سلام الله علیهما و دانش بی شائبه این فرمانده فقید سبب شده بود، با تسلط ویژه در فن بیان از قدرت نفوذ کلام بسیار بالا و تأثیرگذاری برخوردار باشد. فرماندهی، مدیریت و پیشبرد اهداف امیر سرلشکر محمد سلیمی در ارتش، جلوه ای از «اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّار رُحَماءُ بَینَهُم» را به تصویر می کشید.
امیر سرلشکر سلیمی در جهت ارتقای توان دفاعی و رزمی ارتش و همینطور تقویت تربیت و آموزش کارکنان اهتمام جدی داشت و در این راه از هیچ کوششی فروگذار نکرد.
در طول فرماندهی سرلشکر سلیمی بر ارتش جمهوری اسلامی ایران، منطقه غرب آسیا با دو اتفاق بزرگ در کشورهای اطراف ایران یعنی حمله آمریکا به کشورهای افغانستان و عراق مواجه بود که امیر سرلشکر سلیمی با درایت و فرماندهی دقیق و مقتدرانه، توانست ارتش را در مقابل تهدیدهای احتمالی کاملاً آماده و عملیاتی نگه دارد.
ایده و طرح نبرد ناهمتراز و چابک سازی نیروهای مسلح برای نخستین بار از جانب امیر سرلشکر سلیمی مطرح و اولین رزمایش عملیات ناهمتراز در دوران فرماندهی وی در ارتش برگزار گردید.
ارتش جمهوری اسلامی ایران در دوره فرماندهی امیر سرلشکر محمد سلیمی هم در زمینه مردم یاری اقدامات شایان توجهی انجام داد که مصداق بارز آن، امدادرسانی بی شائبه در زلزله بم بود.
حضور مؤثر این فرمانده انقلابی در کنار مردم صدمه دیده بم و براوات و هدایت میدانی ایشان در صحنه بحران به منظور گسیل امکانات و تجهیزات و نیروی انسانی و سازماندهی مطلوب یگان های ارتش برای کمک رسانی به مردم زلزله زده، ضمن التیام بخشیدن به آلام این مردم، اقدامات تأثیرگذاری به دنبال داشت.
تأسیس هیأت عزاداری دانشجویان دانشگاه های افسری و آموزشگاه های درجه داری ارتش و احیای دوره های مشترک رزم مقدماتی (سال تهیه) با عنوان «ذخیره های امید» که مورد عنایت فرماندهی معظم کل قوا قرار گرفت هم از اقدامات مؤثر امیر سرلشکر سلیمی در دوران فرماندهی کل ارتش جمهوری اسلامی ایران، به شمار می آید.
در بخشی از پیام تسلیت فرماندهی معظم کل قوا امام خامنه ای(مدظله العالی) بمناسبت درگذشت امیر سرلشکر سلیمی آمده است؛ «... این نظامی متدین و متعهد همچون معدود یاران ارتشی است که از آغازین هفته های پیروزی انقلاب، وسیله ارتباط فعال ارتش با دستگاه انقلاب و نظام جمهوری اسلامی و عنصر مؤثر در جذب بدنه متعهد ارتش به خدمات انقلاب بود و در طول ده ها سال در مراکز حساس نظامی همچون وزارت دفاع و فرماندهی ارتش و سرپرستی دفتر مشاورت امام در نیروهای مسلح و ریاست ستاد مرکز جنگ های نامنظم در سال های اول دفاع مقدس، خدمات ارزشمند ئی به جای آورد...»
مرحوم سرلشکر قاسمعلی ظهیرنژاد «سرباز وطن» / فرمانده ای که امام خامنه ای را معلم و مراد خود می دانست
مرحوم امیر سرلشکر قاسمعلی ظهیرنژاد سال ۱۳۰۳ در اردبیل متولد شد؛ وی در سال ۱۳۳۰ برای تحصیل به دانشکده افسری راه پیدا کرد و به علت اعتقادات و مبارزات قبل از انقلاب، در سال ۱۳۵۲ با درجه سرهنگ دومی مجبور به بازنشستگی شد.
سرلشکر ظهیرنژاد بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ به رغم بازنشستگی، توسط محمدولی قرنی (رئیس وقت ستاد مشترک ارتش) به خدمت در ارتش جمهوری اسلامی ایران دعوت شد و به فرماندهی لشکر ۶۴ ارومیه منصوب شد. آن روزها، بخش های جنوبی آذربایجان شرقی، جولانگاه نیروهای ضد انقلاب شده و پادگان های ارتش هم از دست درازی این نیروها در امان نمانده بود.
مرحوم ظهیر نژاد با عنایت به سابقه خدمت در این لشکر توانست در مدتی کوتاه انضباط و آرامش را به یگان بازگرداند و همین طور نیروهای ارتش را در سازماندهی نیروهای داوطلب و آموزش نیروهای سپاه پاسداران و پشتیبانی همه جانبه از این نهاد انقلابی به کار گیرد.
با شروع تجاوز رژیم بعث عراق و آغاز جنگ، مسئولیت های بزرگ تری برعهده ظهیرنژاد گذاشته شد و با ارتقا به درجه سرتیپی، به سمت سرپرستی ژاندارمری، فرماندهی نیروی زمینی ارتش و سپس ریاست ستاد مشترک ارتش منصوب و تا آخر جنگ، در خدمت باقی ماند.
متن حکم حضرت امام خمینی (ره) برای انتصاب مرحوم ظهیرنژاد بعنوان رئیس ستاد مشترک ارتش به این شرح است:
تیمسار سرتیپ قاسم علی ظهیرنژاد- ایّده الله تعالی
نظر به پیروزی پرارزش اخیر که با نقشه و تدبیر انجام گرفت و از آنجائیکه خدمات شما در نیروی زمینی مورد تقدیر است، جنابعالی را به ریاست ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب می نمایم. توفیق شما را در پیشبرد اهداف مقدس اسلام از خداوند متعال خواستارم.
۹ مهرماه ۱۳۶۰/ ۲ ذی الحجه الحرام ۱۴۰۱
روح الله الموسوی الخمینی
مرحوم سرلشکر قاسمعلی ظهیرنژاد که برنامه هایش با مشورت و دوراندیشی همراه بود در بهار سال۶۰ با برنامه ریزیِ دقیق برای شکستن حصر آبادان، لشکر ۷۷ را با پشتیبانی یگان های مهندسی و هوانیروز وارد عمل کرد. صدام و کشورهای حامی او هیچگاه باورشان نمی شد که امکان دارد روزی چنین اتفاقی رخ دهد. گمان کرده بودند در سنگرهای بتنی و میادین مین و استحکاماتی که به وجود آورده بودند برای همیشه ایمن خواهند بود. در عملیات درخشان ۰۷/۰۵/۱۳۶۰ شکست حصر آبادان با ۱۸۰۰ اسیر عراقی و حداقل تلفات حاصل شد.
علاقه قلبی او به حضرت امام خمینی رحمت الله ضد و متقابلاً اعتماد و حسن نیت معمار کبیر انقلاب به آن فرمانده شجاع و ولایی باعث شد تا وی از ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵ بعنوان نماینده فرمانده معظم کل قوا در شورایعالی دفاع ملی انجام وظیفه کند و در فاصله سالهای ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۸ ریاست گروه مشاوران نظامی فرماندهی معظم کل قوا را برعهده داشته باشد.
مرحوم ظهیرنژاد از بدو پیروزی انقلاب به حضرت امام خامنه ای علاقه وافر داشت و ایشان را پدر، معلم و مراد خود می دانست. حضرت آقا هم که فداکاری ها و نبوغ او را در جبهه ها از نزدیک ملاحظه کرده بودند به او اعتماد کامل و محبت خاص داشتند؛ کمااینکه تا انتهای عمر رئیس گروه مشاورین نظامی مقام معظم رهبری بود.
امیر سرلشکر ظهیرنژاد در مقاطع حساسی چون شکستن حصر آبادان و آزادسازی خرمشهر نقش سرنوشت سازی را در جنگ تحمیلی بر عهده داشت. او همیشه و در هر مسئولیتی که بوده، خویش را «سرباز وطن» می خواند و بنابراین داستان زندگی او هم «سرباز وطن» نام گرفته است. سرانجام امیر سرلشکر ظهیرنژاد در بیست و هفتم آبان ماه ۱۳۷۸ چشم از این جهان فرو بست و به هم رزمان شهیدش پیوست.
نشان فداکاری که اعطایی مقام معظم رهبری(مدظله العالی) به ارتش جمهوری اسلامی ایران است، نماد ایثار و از خودگذشتگی دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه افسری امام علی(ع) ارتش است که در راه پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران مردانه ایستاده و دفاع کرده اند و برابر تصویب «شورای عالی نشان ها»، به شهید سرلشکر «مسعود منفرد نیاکی»، شهید سرلشکر «حسن آبشناسان»، مرحوم سرلشکر «محمد سلیمی» و مرحوم سرلشکر «قاسمعلی ظهیرنژاد» تعلق گرفت.
نشان فداکاری، بعد از آخر محدودیت های کرونایی به خانواده های معظم این مفاخر والامقام ارتش جمهوری اسلامی ایران اعطا خواهد شد.
پیش از این هم نشان فداکاری به شهیدان گرانقدر، امیر سرلشکر «ولی الله فلاحی»، امیر سپهبد «سیدمحمدولی قرنی»، امیر سپهبد «علی صیاد شیرازی»، امیر سرلشکر «منصور ستاری» و امیر سرلشکر «سیدموسی نامجوی» اعطا شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب