نگاهی به قانون بیمه بیکاری
قانون بیمه بیکاری مشتمل بر چهارده ماده و بیست و یک تبصره در سال ۱۳۶۹ به تصویب رسیده است.
به گزارش سیاسی به نقل از ایسنا، بیمه بیکاری برای پشتیبانی از اقشاری که به صورت موقت و غیرارادی شغل خویش را از دست داده اند، به وجود آمده است.
مطابق قانون بیمه بیکاری، کلیه مشمولین قانون تأمین اجتماعی که تابع قوانین کار و کار کشاورزی هستند، مشمول مقررات این قانون می باشند؛ البته گروه های زیر از شمول مقررات این قانون مستثنی هستند:
1 - بازنشستگان و ازکارافتادگان کلی.
2 - صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه شدگان اختیاری.
3 - اتباع خارجی.
مطابق قانون فوق، "بیکار"، بیمه شده ای است که بدون میل و اراده بیکار شده و آماده کار باشد.
بیمه شدگانی که به دلیل تغییرات ساختار اقتصادی واحد مربوطه به تشخیص وزارت خانه ذیربط و تأیید شورایعالی کار، بیکار موقت شناخته شوند؛ هم مشمول مقررات این قانون خواهند بود.
همینطور بیمه شدگانی که به دلیل بروز حوادث قهریه و غیر مترقبه از قبیل سیل، زلزله جنگ، آتشسوزی و... بیکار می شوند با معرفی واحد کار وامور اجتماعی محل از مقرری بیمه بیکاری استفاده می نمایند.
بیمه بیکاری بعنوان یکی از حمایت های تأمین اجتماعی است و سازمان تأمین اجتماعی مکلف است با دریافت حق بیمه مقرر، به بیمه شدگانی که طبق مقررات این قانون بیکار می شوند مقرری بیمه بیکاری پرداخت نماید.
بیمه شده بیکار با معرفی کتبی واحد کار و امور اجتماعی محل از مزایای این قانون منتفع خواهد شد.
مطابق قانون، بیمه شدگان باید شرایط زیر را به منظور دریافت بیمه بیکاری داشته باشند:
*شخص متقاضی پیش از اعلام کردن خود بعنوان بیکار، باید حداقل یک سال سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشد.
*فرد متقاضی حداکثر باید تا ۳۰ روز بیکاری و همینطور آمادگی خویش را برای پذیرش شغل تخصصی و متناسب اعلام نماید. در صورت داشتن عذر موجه پس از ۳۰ روز و با تائید هیئت حل اختلاف تا ۳ ماه امکان پذیر خواهد بود.
* متقاضی باید در دوره های آموزشی و سوادآموزی شرکت نماید و هر دو ماه یک مرتبه، گواهی لازم را به شعب تأمین اجتماعی عرضه نماید.
*در صورتی که کارگر بیکار در مکانی با حقوق کمتر از حق بیمه بیکاری مشغول به کار شود، مابه التفاوت دریافتی بیمه شده از حساب صندوق بیمه بیکاری به او پرداخت می شود.
* مدت زمانی که فرد از بیمه بیکاری استفاده می نماید، جزو سوابق بیمه ای به حساب خواهد آمد.
خیلی از مردم تصورشان این است که تا هر زمان دوست داشته باشند می توانند از بیمه بیکاری استفاده کنند، این تصور غلط است و باید دقت داشت که مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری به بیمه شدگان حائز شرایط به سابقه پرداخت حق بیمه از جانب آنان بستگی دارد و حداکثر زمان استفاده از آن برای مجردها 36 ماه و برای متاهل ها 50 ماه است.
بیکار شدگانی که برپایه مقررات قانون کار و حسب آراء صادره از مراجع حل اختلاف مقرر در این قانون به علت قصور در انجام وظایف محوله و یا نقض آیین نامه های انضباطی کارگاه توسط کارفرما اخراج شده اند، مستحق دریافت مقرری بیمه بیکاری نخواهند بود و در صورتیکه بعد از پرداخت مقرری بیمه بیکاری به بیمه شده ای مشخص شود که بیکاری بیمه شده به اراده شخص او بوده است، بیمه شده باید وجوه دریافتی بعنوان مقرری بیمه بیکاری را به سازمان تأمین اجتماعی بازپرداخت کند.
درصورتیکه بیمه شده بیکار، اشتغال مجدد خویش را اعلام نکند و به رغم اشتغال همچنان به دریافت مقرری بیمه بیکاری ادامه دهد، باید مقرری دریافتی از زمان اشتغال را به تأمین اجتماعی برگرداند.
منبع: سیاسی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب